Kariyer mi? Çocuk mu?

   

   Anne olmadan önce aklıma gelmeyen konulardan bir tanesi de budur herhalde. Ayrıca neden böyle bir şey aklıma gelsin ki!! Dünya bir farklı dönüyor o zamanlar.. Ayakların çoğu zaman yere basmıyor bile!! Benim çocuksu bir yanım vardır kabul ediyorum ama bu yanımın aksine bazen hayatı gerektiğinden fazla ciddiye alıyorum.

    Kadınlar için derler ki "Anne olma duygusu, her kadının doğuştan içindedir" Ben de aynen katılıyorum; küçücük kız çocuklarının, daha kendileri minicikken, bebeklerle oynamasından belli; ama ne oynamak.. Oyuncak bebeğin annesi olur; annesinin yaptıklarını, o da aynen kendi bebeğine yapar. Uyutur, ayağında sallar, bezini değiştirir, yemek yedirir.. Bu arada oyuncak bebek çok usludur ama minik anneyi hiç üzmez. Büyüdüğünde gerçekten "anne" olduğunda başına geleceklerden habersiz ;)) Annem anlatır; ben, kendi minik bebeğime yemek yedirip uyutmaktan çok, sürekli soyup soyup yıkarmışım. Demir ilk doğduğu zamanlar nedense benim küçüklüğümde ki gibi kolay olmadı hiçbir şey!! Annelik de zamanla öğrenilen ve tecrübe kazanılan bir şey.. Kızların aksine, yaşıtları erkek çocuklarının tek dersi ise arabalar, uçaklar..vs. Bu böyle gelmiş böyle gider:))

   Gelelim asıl konumuza Kariyer mi? Çocuk mu? Geçen gün televizyon izlerken gördüm; bir kanalın haber saatinde, bir anket düzenlenmiş; konusu "Kariyer ve Çocuk" üzerine.. Bu konu nedense daimi  anneleri ilgilendiren bir konu, biz kadınlar sahiplendik bu konuyu daha doğrusu.. Kadın kariyer yaparken, erkek de aynı kariyeri yapıyor..Eeee?? Kimse erkeklere sormuyor ama.. Günümüzde artık erkeğin olduğu kadar kadın da iş dünyasında rekabete ortak, hem de fazlasıyla!

    Ben bizzat yaşadım ki iş görüşmelerinde artık özele girilerek "Yakın zamanda çocuk düşünüyor musunuz?" diye sorulabiliyor. Ne cevap vermeli acaba, değil mi? Ya da daha önemlisi bu soru neden sorulur? Ama erkeklerin böyle bir soru ile karşılaşmış olabileceklerini düşünmüyorum. Aynı işi yapabildikleri halde işverenlerin eleman alımında erkeği tercih etmesine anlam vermekte zorlanıyorum. Bunun nedeni ise anneysen veya olmak istiyorsan, iş dünyasının ne yazık ki bunu bir engel gibi görmesi. Zor hem de çok zor kabul ediyorum. Babalar kızmasın ama anne ile çocuğunun ilişkisi daha farklı. Kabul ediyorum. Ama sadece kadın için bu kadar zor olmamalı. "Çocuk da yaparım kariyer de" diyebilmek ne yazık ki giderek zorlaşıyor. Ben her zaman bu fikri savunmama rağmen, ne yazık ki çoğu zaman bu düşüncemin altüst olduğu zamanlar oldu. Bunu yaratan olaylarda iş dünyasındaki eşitsizlikler!

--------------------------------------------------------------------------------

İstanbul - İngiltere'de yapılan bir araştırma, kariyerlerinde başarılı olan kadınların evliliklerini yürütmekte zorlandıklarını gösteriyor.

 

Araştırmanın sonuçlarına göre kadınların çoğu, çocuklarını evde bıraktıklarında vicdan azabı çekiyor, stresli ve huzursuz olabiliyor. Anket'e göre:

• İşinde başarılı kadınların evliliğe olumlu bakışı, erkeklere oranla üç kat az. (neden acaba?!?!) 

•  Evlenen işkadınlarının boşanma oranı ise, aynı pozisyonda çalışan erkeklere oranla iki kat daha fazla.

• İngiltere'de kadınlar işgücünün yüzde 45'ini oluşturduğu halde yalnızca yüzde 6'sı yönetici kadrosunda.

Tüm dünyanın merak ettiği ve sadece kadınlara sorulan soru:  Kariyer mi? Çocuk mu? Sizce?