Süper kahramanlar!!

 

"Yorgunum" kelimesi tek başına, tam da hissettiğim duyguyu anlatamayabiliyor; zayıf ve eksik kalıyor.. Yorgunluğumu daha farklı yollarla anlatmam gerekiyor. Kelimeler yetersizse eğer, bu sefer başka yollar deniyorum, ya da daha etkili cümleler!! Doğal olarak 4 yaşındaki minik oğlum sadece "Yorgunum" dediğimde  beni anlayamayabiliyor, böyle olunca da bakın neler oluyor..

Demir: Hadi anne yine oynayalım, yine yine!!
Annesi: Demir'im "yorgunum" bugün biraz, sonra yine oynarız tamam mı?
Demir: Offf!! Hayır... Yorulma sende!!!
Annesi: Tamam o zaman şöyle anlatayım: Bayılmak üzereyimmmmmm!!
Demir: 0ffff! Peki dinlen biraz!!!!

     İşlem tamamdır. Artık biraz dinlenebilirim, izin büyük yerden zira!!=)  Demesi  kolay "Yorulma sende!!"..."Annelik ve Yorulmamak" dediniz ve imkansız bir şey istediniz. Şaka bir yana ben ciddi anlamda onunla vakit geçirmeyi, birlikte oynamayı veya daha önce hiç oynamadığım arabalar ile otopark oyunu oynamayı, masal saatlerimizi çok seviyorum. Küçükken hiç oynamadığım arabalar, tanklar, tırlar, onunla birlikte en sevdiğim oyuncaklarım oldu. Görevimiz annelik evet ama annelerde yorulabiliyor veya sıkılabiliyor; mutlu ya da mutsuz zamanlarımız olabiliyor.

 

    Çocuklar, annelerini hep birer süper kahraman olarak görmek istiyor. Yorulmaz o yorulamaz, üstün güçleri var çünkü, sürekli isteklerini karşılayabilir ve sonsuza kadar oyun oynama gücüne sahip. Ben kendi adıma konuşursam, süper kahraman olmak için mücadele eden bir anneyim. Şöyle ki, sürekli mutfaktan çıkmayan, iki dakikada dört çeşit yemek yapıp, ardından evi toplayıp, çamaşırları yıkayıp, ütü yapıp yetmedi bir de evi silip süpürüp, çocukla ilgilenip üstüne "Hadi birde mantı açayım" diyen bir anne değilim, yanlış anlaşılmasın. Böyle süper anneler de vardır elbet ama ben onlardan olmak istemedim o ayrı konu. Şu saatten sonra istesem de olamam zaten.. Benim süper kahraman olmak için mücadelem gayet basit. "Mutlu anne, mutlu çocuk" Anne mutluysa çocuk da mutludur. Ben ancak mutluyken ,mutlu bir süper kahraman olabiliyorum. Tüm çocuklar zaten annesini mutlu görmek ister. Benim amacım "Demir büyüdüğünde ne olacaksın?" diye sorduklarında "Mutlu olacağım" diyebilsin. Demir'imi çok seviyorum hem de çooooook.
Dünyamın merkezinde oğlum var. Ama bazen bu mutlu süper kahraman kendine de vakit ayırmak istiyor. Annelik dünyanın en güzel duygusu evet ama yıpratıcı ve yorucu yanları yok değil. Bu nedenle, Demir'im büyüdükçe her şeyin biraz daha kolaylaştığını görmek içimi rahatlatıyor ne yalan söyleyeyim. Biten zorlukların yerini farklı zorluklar alsa da elbet üstesinden geliniyor.

     Eşim Tunç, oğlumuzu yetiştirirken benim her anlamda destekçim; bende onun.. Yeni nesil babalara bayılıyorum.. Eskisi gibi bütün yük annenin omuzunda değil. Anne bu çocuğu tek başına yapmadıysa, yaşanılan zorlukların aşılması için, anne ve babanın birbirlerine destek olması gerekiyor. Bu arada "Çocuk Yüzünden Çıkan Kavgalar" diye bir kategori varmış. Anne olduktan sonra anladım..=)) Çalışan bir anne ol ya da olma, (ikisinin de kendine göre zorlukları var) eğer anneysen sen de bir süper kahramansın (elbette çocuğunun gözünde). Sadece çocukken değil, annelerimiz büyüdüğümüzde bile, hala bizim süper kahramanlarımız.